Aktualności
Kredki w dłoń! Henryk Wieniawski
2020-06-30
Cześć! Pamiętacie kolorowankę z Fryderykiem Chopinem, który pisał utwory na fortepian? Dzisiaj przedstawiamy Wam postać Henryka Wieniawskiego, kompozytora muzyki skrzypcowej.
Mały Henryk bardzo wcześnie „złapał bakcyla” do skrzypiec: już w wieku pięciu lat pobierał lekcje gry na tym instrumencie, a gdy miał osiem lat, wstąpił do paryskiego konserwatorium (to odpowiednik dzisiejszej wyższej uczelni), które ukończył w zaledwie trzy lata. Na koniec nauki otrzymał złoty medal, będący dowodem jego ponadprzeciętnych zdolności.
Bardzo szybko zaczął komponować i oczywiście był pierwszym wykonawcą swoich skrzypcowych utworów.
Muzyką potrafił czynić niemożliwe. Gdy rodzice ukochanej Henryka, Izabeli, nie zgadzali się na zaręczyny, skrzypek napisał melancholijną, oddającą cierpienia złamanego serca Legendę na skrzypce i fortepian. Piękno utworu zmiękczyło serca przyszłych teściów, a zakochanym otworzyło drzwi do wspólnego życia.
Henryka spotykały dziwne przygody. Kiedy koncertował na dworze Aleksandra II, u jego stóp usiadł ogromny nowofundlandczyk – ulubiony pies cara. Ku przerażeniu Wieniawskiego, pies wspiął się na tylne łapy, a przednie oparł na jego piersiach, utrudniając grę oraz – co zrozumiałe – wprowadzając skrzypka w przerażenie. Co robić: grać, czy uciekać? Na szczęście car szybko przywołał psa do siebie, a skrzypek mógł dokończyć swój występ. To musiało być niezapomniane przeżycie! Wtedy nie było mu do śmiechu, ale później sam Wieniawski z humorem opowiadał tę historię.
Wieniawski znany był z zamiłowania do gier hazardowych. Mówi się, że utwór Ballada i polonez op. 38 Henri Vieuxtempsa (to inny bardzo popularny belgijski skrzypek, przyjaciel Wieniawskiego) jest w rzeczywistości kompozycją Wieniawskiego, którą kompozytor… przegrał z Vieuxtempsem w karty.
Dla uczczenia setnej rocznicy urodzin Wieniawskiego zorganizowano w Warszawie międzynarodowe spotkania młodych skrzypków. Po zmianie miejsca spotkań z Warszawy na Poznań są kontynuowane jako Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, który odbywa się do dzisiejszych czasów.
Na tym obrazku znalazły się przedmioty związane z życiem i twórczością Henryka Wieniawskiego:
rzeźba – to statua wolności znajdująca się w USA: Henryk Wieniawski dotarł ze swymi koncertami także na kontynent amerykańsk
karty i kości do gry – Henryk Wieniawski uwielbiał grywać w kasynach; kiedyś nawet, pochłonięty emocjami, zastawił w kasynie skrzypce!
kozioł z winoroślą – nawiązanie do herbu Lublina, miasta, w którym kompozytor się urodził
płonące skrzypce – atrybut skrzypka, symbolizują ognistą grę Wieniawskiego
dudziarz – jest nawiązaniem do utworu Henryka Wieniawskiego pod tytułem Dudziarz
Do posłuchania podczas kolorowaniu portretu Henryka Wieniawskiego proponujemy Dudziarza oraz zapierający dech w piersiach Kaprys op. 18 nr 4.
© PWM / rys. Mateusz Kołek
Najczęściej czytane:
Liryka wokalna Zygmunta Mycielskiego - kompozytora, pisarza i intelektualisty, napisana do wierszy między innymi Cypriana Kamila Norwida, Jarosława Iwaszkiewicza, Czesława Miłosza i Zbigniewa Herberta po raz pierwszy w komplecie, na dwóch płytach. Pieśni wykonują: Joanna Freszel, Bartłomiej Kominek, Tomasz Konieczny i Lech Napierała. Od dziś album dostępny jest w serwisach streamingowych i w najlepszych sklepach muzycznych.
Cykl, w którym zaglądamy do pracowni kompozytorów związanych z naszym Wydawcnictwem i sprawdzamy, co trzymają na swoich biurkach, zamyka jedna z najważniejszych postaci polskiej muzyki — Elżbieta Sikora. Kompozytorka tworzy muzykę elektroakustyczną, symfoniczną, kameralną, instrumentalną, wokalno-instrumentalną, filmową, teatralną, baletową, a także operową. Jej utwory były wykonywane na wielu prestiżowych festiwalach w Polsce i za granicą.
Polskie Wydawnictwo Muzyczne przedstawiło swoją działalność podczas konferencji Instytutu Polskiego w Rzymie pt. „Musica e Memoria: 1945-2025. Tra reminiscenze e nuove prospettive/Muzyka i pamięć 1945-2025. Reminiscencje i nowe perspektywy”.
Dziś, 2 grudnia, rozpoczyna się osiemnasta odsłona jednego z najbardziej prestiżowych europejskich konkursów dyrygenckich: Donatella Flick – London Symphony Orchestra Conducting Competition. W bogatym przekroju repertuarowym jako utwór obowiązkowy znalazł się także Koncert na orkiestrę smyczkową Grażyny Bacewicz.
3 miasta, blisko 40 wydarzeń, koncertów, spotkań i warsztatów edukacyjnych, ponad 800 wykonawców, dzieła 38 kompozytorów związanych z PWM, 1 statuetka „Koryfeusz Muzyki Polskiej” oraz tysiące melomanów w salach koncertowych, miejskiej sonosferze i na radiowej antenie. Polskie Wydawnictwo Muzyczne uczciło 80-lecie swojej działalności wyjątkowym cyklem „Muzyczne spotkania”. Całoroczne obchody jubileuszu Oficyny zwieńczył uroczysty koncert w Filharmonii Krakowskiej z udziałem Laureatki IV Nagrody XIX Konkursu Chopinowskiego Tianyao Lyu.
Refleksje i mistyka nad różnymi obszarami życia to wątki towarzyszące utworom, których prawykonania odbędą się w grudniu. Nowych dzieł kompozytorów współpracujących z Polskim Wydawnictwem Muzycznym będzie można posłuchać w Katowicach oraz Bydgoszczy.
Już 7 grudnia w Studiu S1 w Warszawie specjalnym koncertem swoje osiemdziesiąte urodziny będzie obchodził „Ruch Muzyczny” – najstarsze czasopismo o muzyce klasycznej w Polsce. W programie znajdą się m.in. kompozycje dawnych, legendarnych redaktorów naczelnych – Stefana Kisielewskiego i Zygmunta Mycielskiego
Dziedzictwo muzyczne w nowym formacie — prezentacja portalu Polska Biblioteka Muzyczna podczas XVI Ogólnopolskiej Konferencji Bibliotekarzy Muzycznych pod hasłem "Muzykalia w zmieniającym się otoczeniu bibliotecznym – integracja, współpraca, harmonia".
Z okazji jubileuszu 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, zasłużeni pracownicy Oficyny oraz związani z nią autorzy i przedstawiciele polskiego środowiska muzycznego zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi. Samo wydawnictwo otrzymało też Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 w rzeczywistości powstał kilka miesięcy po II Koncercie f-moll op. 21; „zamieniona” opusowa numeracja wynika z dat wydań obu utworów. Dziś pochylimy się nad późniejszym z tych dwóch z dzieł, dojrzalszym i kreślonym pewniejszą ręką. W kolejnej odsłonie cyklu „Historia pewnego utworu” przyjrzymy się koncertowym programom, sztambuchowym wyznaniom i pożegnaniu z Ojczyzną.
