Aktualności
Zmiana na stanowisku redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego”
2021-04-29
1 maja 2021 roku stanowisko redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego” obejmie Daniel Cichy. Zastąpi Piotra Matwiejczuka, który kierował redakcją od 1 kwietnia 2019 roku.
W związku z kończącym się kontraktem z Piotrem Matwiejczukiem, dotychczasowym redaktorem naczelnym periodyku „Ruch Muzyczny”, tymczasowo obowiązki szefa redakcji przejmie dr Daniel Cichy, dyrektor i redaktor naczelny Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, wydawcy czasopisma. Cichy będzie pełnił funkcję do momentu wyłonienia nowego kandydata na to stanowisko. Nowy redaktor naczelny pisma zostanie wybrany podczas zamkniętego konkursu przeprowadzonego jesienią tego roku. Do najważniejszych zadań redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego” należeć będzie kontynuowanie misji pisma, jako przestrzeni profesjonalnej krytyki i refleksji muzycznej, rozwój periodyku w odpowiedzi na zmieniający się rynek prasowy, poszerzanie grona odbiorców poprzez zwiększenie dotarcia do czytelników także spoza środowiska muzycznego, wzmocnienie znaczenia pisma w polskim i międzynarodowym środowisku muzycznym oraz rozwój serwisu internetowego o materiały wideo, podcasty oraz autorskie blogi redakcyjne.
„Ruch Muzyczny" to najstarsze i najważniejsze polskie czasopismo poświęcone muzyce poważnej. Publikuje artykuły i komentarze dotyczące bieżącego życia muzycznego, relacje z koncertów, festiwali oraz spektakli operowych i baletowych, recenzje płyt, książek i nut, wywiady z przedstawicielami środowiska muzycznego, felietony, a także eseje o muzyce w rozmaitych kontekstach. Dla „Ruchu Muzycznego" piszą najlepsi polscy krytycy i publicyści muzyczni. Z pismem stale współpracują wybitni ilustratorzy i fotograficy. Wydawany od ponad 75-ciu lat tytuł we wrześniu 2018 roku powrócił do Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Od stycznia 2020 roku ponownie jest dwutygodnikiem. W pierwszych latach istnienia pisma redaktorami naczelnymi byli Stefan Kisielewski i Zygmunt Mycielski. Od 1947 roku funkcję tę pełnili Jerzy Broszkiewicz i Bronisław Rutkowski. W 1960 roku redaktorem naczelnym został Zygmunt Mycielski, zaś w 1971 – Ludwik Erhardt, który pozostawał na stanowisku aż do 2008 roku. Jego następcą był Olgierd Pisarenko (2008–2013), po którym prowadzenie redakcji przejął Tomasz Cyz (2013–2019). Przez ostatnie dwa lata pismem kierował Piotr Matwiejczuk.
Najczęściej czytane:
Mamy przyjemność ogłosić, że Paweł Malinowski dołączył do grona kompozytorów reprezentowanych przez naszą Oficynę. Jego utwory były i są wykonywane m.in. przez członków The London Philharmonic Orchestra. W swojej twórczości, młody kompozytor poszukuje kruchych i wrażliwych dźwięków, jednocześnie eksplorując muzyczną przeszłość.
Krakowski Międzynarodowy Festiwal Kompozytorów promuje i prezentuje współczesną, profesjonalną twórczość kompozytorów krakowskich od klasyków i generacji profesorów, poprzez kompozytorów średniego i młodego pokolenia oraz studentów kompozycji. W programie tegorocznej odsłony zabrzmią utwory m.in. kompozytorów reprezentowanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Festiwal rusza już 20 kwietnia.
Jak tańczono w starożytnych Chinach? Czym jest gawot? Kiedy powstał profesjonalny balet? Krótki zarys historii tańca i baletu Ireny Turskiej to odpowiedź na setki pytań. To także lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika Terpsychory. Polskie Wydawnictwo Muzyczne przedstawia nową, zaktualizowaną edycję książki, która od 1962 roku wychowała całe pokolenia historyków tańca, choreografów i tancerzy.
Klawesyn w naturze swej ma blask i czystość, jakich próżno by szukać w innych instrumentach – mawiał François Couperin. Jego intrygujący, wyrazisty i rozwibrowany dźwięk wciąż inspiruje kompozytorów i daje instrumentowi nowe życie w muzyce XX i XXI wieku. Oto 5 publikacji wydanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne, po które warto sięgnąć według Aleksandry Gajeckiej-Antosiewicz – klawesynistki i pianistki, specjalizującej się w interpretacji muzyki nowej.
Wzruszająca melodia, chwytliwy tytuł, a do tego legenda o cierpieniu kompozytora opuszczającego kraj pod przymusem. Polonez a-moll Pożegnanie Ojczyzny, potocznie zwany też Polonezem Ogińskiego, to jeden z najsłynniejszych utworów w historii polskiej muzyki. Najnowsze badania muzykologiczne sugerują jednak, że autorem tej kompozycji najprawdopodobniej wcale nie był Ogiński...
Spośród różnorodnych czynników, które kształtują muzykę najnowszą, można wskazać indywidualne doświadczenia i perspektywy jej twórców, współczesne wydarzenia społeczne czy dziedzictwo kulturowe, niekoniecznie rodzime.
Informujemy, że księgarnia PWM przy al. Krasińskiego 11a w Krakowie w dniu 29 marca 2024 czynna będzie w godzinach 10:00-16:00. Życzymy spokojnych Świąt Wielkiej Nocy i zapraszamy na zakupy do księgarni stacjonarnej już 2 kwietnia.
Wieczór wokół tradycji wspólnego śpiewania najpiękniejszych polskich pieśni – w teorii
i w praktyce. Już 16 kwietnia o g. 18.00 w Klubie Akademickim ARKA odbędzie się spotkanie pod hasłem „Śpiewajmy razem!”. W programie prelekcja, lekcja śpiewania i koncert krakowskich chórów seniorów. Wstęp wolny.
Elżbieta Sikora została nagrodzona podczas 76. ceremonii Grands Prix internationaux du disque, organizowanej przez francuską Académie Charles Cros. Kompozytorka otrzymała nagrodę Prezydenta Republiki Francuskiej za całokształt twórczości. Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się 21 marca 2024 roku w Ambasadzie RP w Paryżu, pod patronatem Emmanuela Macrona, Prezydenta Francji.
Jeżeli właśnie rozpoczynasz przygodę z harfą, to warto, byś zapoznała lub zapoznał się z publikacjami wydanymi przez naszą Oficynę. Znajdziesz wśród nich nie tylko atrakcyjny materiał dydaktyczny, ale także barwnie ilustrowane miniaturki, gwarantujące radość z gry na harfie.
Agnieszka Kaczmarek-Bialic, harfistka koncertująca jako solistka i kameralistka zarówno w Polsce, jak i za granicą, przygotowała rekomendacje pięciu swoich ulubionych publikacji przeznaczonych na ten instrument. Artystka zdradza również historie, które kryją się za wskazanymi utworami. Która postać z japońskiej gry wideo i filmu anime stała się inspiracją do skomponowania utworu na harfę? Czy Witold Lutosławski potrafił komponować z myślą o „niebiańskim instrumencie”? Kto poprosił Janinę Garścię o nowe kompozycje dla siebie i swojego brata?
