Aktualności
Wywiad z autorkami „Wiolinkowych opowieści”
2025-01-21
Czy Wesoły Franiu istnieje naprawdę i czemu Kotek Tęsknotek jest smutny? O procesie nadawania tytułów utworom i współpracy przy tworzeniu publikacji nutowej dla dzieci opowiadają Patrycja Budziacka i Natalia Drozen-Czaplińska – autorki zbioru Wiolinkowe opowieści na skrzypce i fortepian wydanego w Serii Pedagogicznej PWM.
Skąd wziął się pomysł na stworzenie Wiolinkowych opowieści?
Patrycja Budziacka: Wiolinkowe opowieści to zapis myśli muzycznych, które na przestrzeni lat pojawiały się w mojej głowie. W pewnym momencie pojawił się impuls, żeby przelać te myśli na papier. Kiedy już to zrobiłam, uznałam, że gdyby odpowiednio je rozwinąć i skomponować atrakcyjny akompaniament fortepianu, mogłyby z tego powstać bardzo dobre utwory.
Jak przebiegała współpraca i jak podzieliłyście się pracą?
Natalia Drozen-Czaplińska: Współpraca przebiegała bardzo dobrze. To był czas licznych rozmów, częstych wymian zdań i spostrzeżeń oraz spotkań, podczas których grałyśmy nasze utwory i dokonywałyśmy mnóstwa modyfikacji. Patrycja była inicjatorką całego przedsięwzięcia. Stworzyła partię skrzypiec, natomiast ja miałam za zadanie stworzenie partii fortepianu, uwzględniając jej uwagi i życzenia, ponieważ Patrycja miała w głowie już jakieś pomysły, miała też pomysł na fakturę fortepianową. To, co uważam za szczególnie cenne to fakt, że nie było tu dominacji żadnej ze stron. Obie współpracowałyśmy od początku do końca razem, ponieważ miałyśmy wspólny cel , którym było stworzenie spójnej całości, w której obie partie korespondują ze sobą.
Do kogo kierujecie Wiolinkowe opowieści?
Patrycja Budziacka: Wiolinkowe opowieści skierowane są do najmłodszych skrzypków, czyli uczniów I stopnia szkół muzycznych wraz z towarzyszeniem fortepianu, czyli nauczyciela akompaniatora. Mogą być też wykonywane w ramach zespołu kameralnego, również w składzie skrzypce i fortepian.
Co Waszym zdaniem jest szczególnie cenne w tej publikacji?
Patrycja Budziacka: Każdy utwór został osadzony w takiej tonacji, że wykonując partię skrzypiec ma się wrażenie, że gra się ją bardzo wygodnie – potocznie mówiąc, utwory są „pod palcami”. Kolejną ważną wartością moim zdaniem jest to, że każdy utwór rozwija układ kwartowy lewej ręki oraz to, że możemy na bazie tych utworów doskonalić umiejętność gry tak zwanymi „zwrotnymi smyczkami”. Myślę, że partia fortepianu została napisana w sposób po prostu magiczny i pięknie koresponduje z partią skrzypiec, dzięki czemu świetnie wprowadza młodego skrzypka w świat muzyki kameralnej.
Jak powstawały tytuły do tych miniatur?
Patrycja Budziacka: Ten proces był dość ciekawy. W przypadku trzech utworów – Wesoły Franiu, Detektyw Wiolinko i Japońska melodia stało się to niemal natychmiast po napisaniu pierwszych dwóch, może trzech taktów. Po prostu od początku wiedziałyśmy, że detektyw Wiolinko jest takim „skrzypcowym Jamesem Bondem”, a Japońska melodia od pierwszych dźwięków zawierała w sobie motywy… melodii japońskiej – sprawa była jasna. Z kolei bohaterem Wesołego Frania jest Franiu – synek Natalii, a mój siostrzeniec. Inna sytuacja miała miejsce w przypadku utworu Kotek Tęsknotek. Udało nam się napisać utwór smutny, nostalgiczny. Aby ułatwić uczniom odnalezienie w sobie tego nastroju, powstał Kotek Tęsknotek – bo większość dzieci po prostu lubi kotki!
Natalia Drozen-Czaplińska: W przypadku trzech utworów nie miałyśmy pomysłów na tytuły – dlatego zasięgnęłyśmy opinii naszej rodziny. Pomogli nam w tym nasi mężowie! Mój mąż wymyślił tytuł Dzień na wsi, a mąż Patrycji – Taniec przeplataniec oraz Na karuzeli.
Komu dedykowane są Wiolinkowe opowieści?
Patrycja Budziacka: Dedykujemy je panu Janowi Ryszowi – mojemu pierwszemu nauczycielowi skrzypiec w Zespole Szkół Muzycznych imienia Ignacego Jana Paderewskiego w Krośnie. Pan Jan to człowiek o anielskiej cierpliwości i złotym sercu!
Czy macie w planach napisanie kolejnego zeszytu Wiolinkowych opowieści?
Patrycja Budziacka: Nie mamy w planach kontynuacji, ale mamy szereg innych naprawdę ciekawych pomysłów na stworzenie nowych publikacji.
Natalia Drozen-Czaplińska: Ale na to trzeba będzie trochę poczekać!
Zobacz Wiolinkowe opowieści w Księgarni Muzycznej PWM [KLIK]!
fot. Angelika Barnowska-Nawara / PWM
Najczęściej czytane:
Blisko 400 muzyków i chórzystów, boska interwencja i absolutny triumf kompozytora – prawykonanie oratorium pasyjnego Męka Pana naszego Jezusa Chrystusa w 1838 r. wprost zelektryzowało muzyczną Warszawę. Dzieło to uznaje się za najwybitniejsze osiągnięcie polskiej muzyki religijnej XIX wieku. Dlaczego jednak do premierowego wykonania doszło dopiero w czerwcu, nie zaś – jak zamierzał twórca – w czasie Wielkiego Tygodnia? W kolejnej odsłonie cyklu Historia pewnego utworu przyjrzymy się niedotrzymanym obietnicom i przetrzymanym nutom.
Fundacja Pamięci Johna Simona Guggenheima (The John Simon Guggenheim Memorial Foundation) ogłosiła tegorocznych stypendystów Guggenheima – 198 wybitnych osób ze świata nauki i sztuki współczesnej, reprezentujących 53 dyscypliny, wybranych w rygorystycznym procesie aplikacji spośród prawie 3500 kandydatów. Wśród stypendystów, którzy otrzymali grant na realizację swojej działalności, jest Krzysztof Wołek – kompozytor związany z Polskim Wydawnictwem Muzycznym.
Écoute na sopran i kwartet smyczkowy jest nową wersją kompozycji Słuchaj na sopran, klarnet, skrzypce, perkusję i fortepian, której prawykonanie odbyło się w grudniu ubiegłego roku w podczas bydgoskiego Festiwalu Art Mintaka. 22 kwietnia dzieło zostanie wykonane po raz pierwszy podczas paryskiego festiwalu, prezentującego najnowszą muzykę europejską.
Jagoda Szmytka jest kompozytorką, artystką i badaczką artystyczną. Muzykę łączy ze sztukami pięknymi i głęboką refleksją z zakresu takich dziedzin humanistyki, jak filozofia, estetyka czy historia sztuki. W katalogu jej twórczości znajdziemy m.in. dzieła solowe, utwory pisane na amplifikowane zespoły kameralne, instalacje performatywne, a także kompozycje wpisujące się w konwencję teatru muzycznego. W kwietniu, jako nasza Kompozytorka Miesiąca, odkrywa przed nami tajemnice procesu twórczego i zaprasza w gościnne progi swojej pracowni kompozytorskiej.
Aż trzy publikacje książkowe wydane przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne w minionym roku zostały nominowane w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2024. Jury doceniło pozycje: Muzyka Polska po Szymanowskim Adriana Thomasa, Estetyka muzyki Rogera Scrutona oraz Karnawał zwierząt Piotra Kamińskiego.
Jean-Philippe Rameau (1683-1764) wzbudzał wiele emocji. Wywarł nieoceniony wpływ na bieg historii i teorii muzyki, a jego spojrzenie na zasady rządzące kompozycją było – jak na XVIII wiek – innowacyjne. Postać francuskiego muzyka o wszechstronnych zainteresowaniach i oświeceniowym umyśle przybliża Christophe Rousset w najnowszej Małej Monografii wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Premiera książki już dziś.
Natura, budząca się znów do życia feerią barw i zapachów, przynosi nam także nowe, wiosenne bogactwo dźwięków i muzycznych inspiracji. Kwiecień witamy prawykonaniami dwóch dzieł z katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego: Karatachi no Hana Marcela Chyrzyńskiego we Wrocławiu i SurVanTutti Hanny Kulenty w Krakowie.
Filharmonia Świętokrzyska im. Oskara Kolberga w Kielcach ogłasza konkurs kompozytorski na utwór symfoniczny inspirowany nowelą Stefana Żeromskiego „Puszcza jodłowa”, a w szczególności jednym z zawartych w niej wątków: historycznym, przyrodniczym lub magicznym. Konkurs wpisuje się w Rok Stefana Żeromskiego – 20 listopada 2025 minie bowiem setna rocznica śmierci pisarza.
Podczas Gali Muzyki Klasycznej, która odbyła się w 30 marca w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, poznaliśmy laureatów Fryderyków – najważniejszych polskich nagród fonograficznych, przyznanych w dwunastu kategoriach. ANAKLASIS, marka prężnie działającą pod auspicjami Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, została uhonorowana aż trzema statuetkami.
Józef Koffler uznawany dziś za „pierwszego polskiego dodekafonistę” będzie bohaterem spotkania organizowanego przez Związek Kompozytorów Polskich, które zwieńczy prawykonanie odnalezionego po dziewięćdziesięciu latach od powstania Kwartetu smyczkowego op. 20.
